از ZDT بیشتر بدانیم!

مقدار زمانی که ما در هر شبانه روز به نگاه کردن به صفحه ی نمایش وسایل الکترونیکی مانند لپ تاپ، تبلت، گوشی موبایل مان و حتی تلویزیون اختصاص می دهیم Screen Time نامیده می شود. مقدار زیاد این فاکتور ما را در معرض خطرات جدی سلامتی مانند چشم درد، کمر درد و درد گردن قرار می دهد. جالب است بدانیم نور طیف آبی نامرئی که اکثر گجت ها حتی در مواقع خاموشی از خود ساطع می کنند نیز می تواند منجر به بی خوابی و یا بهم ریختگی الگوی خواب — Disrupted Sleep Patterns —  گردد. بنابراین گاهی اوقات تنها وجود گجت های فراوان در یک اتاق می تواند اثرات مزمنی بر روی جان و روان افراد باقی بگذارد. اما چاره چیست؟

من که نمی توانم ایمیلم  را چک نکنم؛ می توانم؟ من که نمی توانم به پیام های شخصی ام در تلگرام یا واتس اپ بی تفاوت باشم؛ می توانم؟ من که نمی توانم گسترش شبکه ی حرفه ای ام در لینکداین را فراموش کنم؛ می توانم؟ من که نمی توانم هر شب یک یا دو اپیزود از سریال مورد علاقه م را در تبلت تماشا نکنم؛ می توانم؟ من که نمی توانم اپ تقویمی را که بر روی گوشی هوشمندم نصب کرده ام غیر فعال کنم؛ آیا می توانم؟ کار من تعداد ساعات زیادی را از من پشت مانیتور می طلبد؛ من که نمی توانم کارم را تعطیل کنم.

قبول. همه ی موارد استفاده ی شما از گجت ها قبول؛ اگر چه بین کارکردن پشت مانیتور با حضور زیاد — گاها خارج از اختیار — در شبکه های اجتماعی تفاوت وجود دارد. اما همه ی این ها قبول. اصلا بگذارید ذوق ورزی در اینستاگرام، خواندن ebook ها روی تبلت، ارسال و دریافت پیام کوتاه روی تلفن همراه و ده ها مورد استفاده ی دیگر وسایل الکترونیکی مان را نیز به لیست بالا اضافه کنیم. خواندن همین مطلب روی سایت orangeink.ir را هم به آن اضافه کنید. اما آن روی دیگر سکه چه می شود؟ پس کی فرصت می کنیم به خودمان برسیم؟ با خودمان خلوت کنیم و کمی share نکنیم؟ کتاب ها و مجلات ناب را ورق بزنیم و چیز یاد بگیریم؟ روی کارهایمان بازنگری کنیم و فولدرهای زندگی مان را خانه تکانی کنیم؟ وقتی بیپ نوتیفیکیشن تلگرام یکهو 89 پیام نخوانده شده می اندازد به جان مان، کی فرصت می کنیم بنشینیم سر فرصت پِلنرهای زیبا و کاربردی برای خودمان طراحی کنیم؟ رویا پردازی هایمان چه می شوند وقتی ایمیلی خارج از ساعت کاری با قید سه فوریت می آید درب صندوق همیشه باز ایمیل هایمان را به صدا در می آورد، خود را در آن جا می دهد و پرچم پیام جدید را هم بالا می گذارد؟ آن روی سکه را که ببینیم آن وقت متوجه می شویم الآن مدت زیادی می شود یک ترانه را برای خودمان زمزمه نکرده ایم چون بازی تاج و تخت سریال ها درست حسابی کاسه کوزه ی ما را بهم زده است.

فرمول ZDT ساده است؛ شبیه همان جمله ی زیر لوگوی OrangeInk است: !Lead it: مدیریت ش کن! اتفاقا ZDT روی حذف استفاده از وسایل الکترونیکی تمرکز ندارد، و می داند این کار در عمل امکان پذیر نیست. مگر می شود ایمیل را چک نکرد؟ بررسی منظم صندوق ورودی ایمیل هایمان یکی از نشانه های حرفه ای گری ماست. یا اصلا مگر تماشای یک برنامه ی تلویزیونی زیبا یا یک سریال به روز چیز بدی است؟ خیلی هم می تواند لذتبخش باشد. ZDT اما می گوید همه را طوری مدیریت کن که بتوانی هر روز در ابتدا دقایقی و سپس ساعاتی را بدون گجت هایت سپری کنی. تا به خودت، روحت، انگشتان دستانت، کمرت، گردنت و چشم هایت استراحتی بدهی. تا به مردم شهر بیشتر نگاه کنی. تا در خلوت خودت جشن بگیری برای خودت. به پاس تمامی دستاوردهایی که آن سکوت و خلوت، یا دیالوگ زنده ی صمیمانه با یکی از اعضای خانواده، یک دوست یا یک همکار، برایت به ارمغان می آورد. به پاس لذت کشف و شهودی که خواندن یک شعر چفت و بست دار امروزی — مثلا از کتاب شعر اسکارلت دهه ی شصتِ سجاد افشاریان — برایمان می سازد.

بعدش می شود رفت سراغ گجت ها و به تک تک تیک هایی که انتظار دو تا شدن را می کشند سر فرصت رسیدگی کرد. اگر نگران دیگران هستید هم می توانید تایم ZDT خودتان را در پروفایل خودتان در آن شبکه ی اجتماعی، یا پیام خودکار ایمیل، یا اپ هایی که پیامک پیش فرض اتوماتیک می فرستند اعلام کنید.

احسان گرجی

مدرس رهبری و توسعه فردی

© تصویر این صفحه: devices by © Freepik @ flaticon.com