پنج دلیل علمی که شما نباید اهداف خود را به اشتراک بگذارید! قسمت دوم

در سال 2011، پروفسور آیلت فیشباخ، استاد دانشگاه شیکاگو، پژوهش های انجام شده را بررسی کرد و مطالعات جدیدی را برای تعیین چگونگی تاثیر بازخورد مثبت و منفی بر پیگیری هدف فرد انجام داد. او و تیمش موارد زیر را  یافتند:

• هنگامی که بازخورد مثبت تعهد به یک هدف را نشان می دهد، انگیزه را افزایش می دهد.
• هنگامی که بازخورد مثبت به پیشرفت در هدف اشاره می کند، در واقع انگیزه را کاهش می دهد.

نمونه مثالی که پژوهشگران ارائه می دهند یک دانش آموز ریاضی است که نمره خوبی در آزمون می گیرد. اگر او این طور برداشت کند که این  بدان معنی است که او ریاضی را دوست دارد، بیشتر مطالعه خواهد کرد. در صورتی که اگر او نمره ی بالا را به عنوان نشانه ای از پیشرفت ش در کلاس ببیند، ممکن است  دلسرد شود و کمتر مطالعه کند.

برای بررسی بیشتر این موضوع، فیشباخ و تیمش دانش آموزان آمریکایی که در کلاس های مبتدی و پیشرفته فرانسه ثبت نام کرده بودند، مطالعه کردند. آن ها متوجه شدند که دانش آموزان دوره مبتدی به داشتن مدرسی که بر بازخورد مثبت تاکید می کند بیشتر علاقه مند هستند. در مقابل، دانش آموزان کلاس های پیشرفته بیشتر علاقه مند به مدرسی بودند که بر بازخورد منفی تاکید داشت.

در یک مطالعه تعقیبی از شرکت کنندگان آمریکایی که شیوه ی جدیدی از تایپ کردن آلمانی را آموزش می دیدند، پژوهشگران نتایج مشابهی دریافت کردند: همان طور که شرکت کنندگان پیشرفت می کردند، به نسبت بیشتری به دنبال بازخورد منفی بودند.

محققان نتیجه گرفتند که افراد مبتدی نسبت به ارزیابی تعهدشان به هدف بیشتر نگران هستند، بنابراین احتمال وفاداری آنها به یک هدف هنگام دریافت بازخورد مثبت بیشتر است. از سوی دیگر، افراد ماهر بیشتر درگیر پیشرفت واقعی یک هدف هستند، طوری که در هنگام دریافت بازخورد منفی بیشتر آن هدف را دنبال می کنند.

بنابراین اگر هدف شما اجرای یک ماراتن و شما یک دونده با تجربه باشید، ممکن است بخواهید نیت خود را با شرکت کننده ماراتن دیگر که به شما بازخورد انتقادی می دهد به اشتراک بگذارید. در صورتی که اگر بار اول است که می خواهید در چنین مسابقه ای شرکت کنید، شما دوست خواهید داشت هدف خود را با کسی که به شما بازخورد مثبت می دهد به اشتراک بگذارید تا تشویق شوید.

نکته ای برای خانه: اگر شما یک مبتدی هستید، به بازخورد مثبت نیاز خواهید داشت. اما اگر ماهر باشید، عکس این حالت صدق می کند. این امر ممکن است کمک کند تا مشخص شود که به چه نوع بازخوردی در این مرحله نیاز دارید و بر به اشتراک گذاشتن اهداف خود با دیگران بیشتر تامل کنید.

«من به شما این را می گویم، بنابراین می توانید روی من حساب کنید!» این جمله را تا به حال چند بار پس از اعلام عمومی اهداف خود گفته اید؟ در حالی که توصیه های سنتی اصرار دارند که مسئولیت پذیری خود را با افراد معتمد به اشتراک بگذارید، تحقیقات نشان می دهد که در برخی موارد پاسخگویی می تواند انگیزه شما را کاهش دهد.

در یک مطالعه مایکل انزل و شارون اندرسون دریافتند زمانی که یک شرکت کننده توسط یک آزمونگر مانیتور می شد که قصد کنترل رفتار آن ها  را داشت (برای اینکه مطمئن شود که آنها وظیفه خود را انجام می دهند و یا حتی برای ارزیابی عملکرد آن ها) انگیزه درونی شرکت کننده کاهش می یافت. اما اگر به شرکت کننده گفته می شد که آزمونگر تنها از سر کنجکاوی آن ها را تماشا می کند، هیچ اثری بر انگیزه درونی شرکت کننده مشاهده نمی شد.

علاوه بر این، یک مطالعه توسط جورج ختکوویچ مشخص کرد هنگامی که شرکت کنندگان فکر می کردند که مجبور خواهند بود تصمیمات قطعی خود را به یک دوست توضیح دهند، خط مشی های تصمیم گیری را با دقت بیشتری نسبت به کسانی که به آن ها گفته شده بود که به یک غریبه پاسخگو هستند به یاد می آوردند.

پس چه زمانی پاسخگو بودن مفید است؟ احتمالا زمانی که  شریک پاسخگویی شما یک دوست است. یک مطالعه در دانشگاه دومنیکن نشان داد که بیش از 70٪ از شرکت کنندگان که گزارش پیشرفت هفتگی خود را به یک دوست فرستادند گفته بودند در دستیابی به هدف خود موفق بودند، در مقایسه با تنها 35٪ از شرکت کنندگان که اهداف خود را نزد خود نگه داشته بودند و آنها را یادداشت نکرده بودند.

نکته ای برای خانه: آیا این شخص که من می توانم به او اعتماد کنم تا مرا مسئولیت پذیر نگه دارد یک دوست است؟ اگر چنین است، آنها ممکن است بیشتر مورد اعتماد شما برای به اشتراک گذاشتن مسئولیت پذیری شما باشند تا یک آشنا یا یک غریبه که به آن ها اعتماد ندارید.

آیا تا به حال به کسی از رویای بزرگ خودتان گفته اید؟ فقط برای اینکه بخواهیم آن ها متوجه شوند که بسیاری از افراد دیگر تلاش می کنند تا همان کار را انجام دهند؟ در حالی که این بازخورد ممکن است با نیت خوبی انجام شود، می تواند به تلاش های شما آسیب برساند. در یک تحقیق، محققان دریافتند هنگامی که دانش آموزان متوجه شوند رقابت زیادی وجود دارد، ممکن است تلاش های خود را برای «برنده شدن با نباختن» کم کنند. بنابراین بهتر است که هدف بزرگ خود را برای خودتان نگه دارید و بی اطلاع وارد رقابتی شوید که با آن مواجه می شوید.

با این حال یک حوزه وجود دارد که رقابت می تواند تلاش های شما را افزایش دهد: تمرین فیزیکی. در دانشگاه پنسیلوانیا، نزدیک به 800 دانشجو یک برنامه تمرینی 11 هفته ای را گذراندند و به صورت تصادفی در یکی از این چهار شرایط قرار گفتند: انفرادی تنها، حمایت تیمی، مقایسه فردی و مقایسه تیمی. نتایج؟ افرادی که در یک فضای رقابتی حضور داشتند 90٪ بیشتر از کسانی که در این فضا نبودند در کلاس های تمرینی حضور یافتند.

مطابق با یافته های مطالعه دانشگاه پنسیلوانیا، یک مطالعه در دانشگاه راتگرز نشان داد که وقتی شرکت کنندگان در یک کار فیزیکی با هم رقابت می کنند نمایش بهتری از خود نشان می دهند، که در رقابت در فعالیت های ذهنی اینگونه نیست. بنابراین اگر هدف شما مربوط به تمرین فیزیکی باشد، مانند آماده سازی برای ماراتن، از دست دادن وزن یا بهبود زمان شنا، یک رقابت کوچک ممکن است تلاش های شما را افزایش دهد.

نکته ای برای خانه: آیا این هدف مربوط به تمرین فیزیکی است؟ اگر اینطور است، ممکن است به راستی داشتن حس رقابت انگیزه شما را افزایش دهد.

همانند هر توصیه ای، این یک قانون کلی نیست که در مورد همه جواب دهد. مطالعات تنها می تواند ما را تا درجه ای پیش ببرد. اما آنچه تحقیقات نشان می دهد این است که اگر قصد دارید اهداف خود را به اشتراک بگذارید، این کار را با استراتژی انجام دهید. قبل از اینکه هدف خود را به کسی اعلام کنید، به این فکر کنید که این کار چطور ممکن است حقیقتا فرصت های های شما را برای دست یابی به هدف تان تحت تأثیر قرار دهد.

در حالی که من هرگز به دنبال انتشار رمان ام نبودم با وجود اعلام آن هدف به همه ی کسانی که می شناختم، من آن قدرها هم ناراحت نیستم که آن را کنار گذاشتم. بعد از آن من روی ژانر غیرخیالی متمرکز شدم.

آیا این بدان معنی است که من در حال نوشتن شرح حالم هستم؟ (شما بگویید.)

Amy Rigby

© منبع: blog.trello.com/science-backed-reasons-you-shouldnt-share-your-goals

© عکس این صفحه از Ben White است، و در تصویر معرفی مطلب از تصاویری از www.pngtree.com و www.flaticon.com استفاده شده است